Pierwsza publikacja Wydawnictwa Arte&Scientia zawiera materiały metodyczne oraz 26 piosenek na dwa głosy dla dzieci i młodzieży wybranych z obszernego albumu „Piosenki włóczykija” opracowanego przez Jerzego Młodziejowskiego. Uzupełnione są one o aranżacje fortepianowe autorstwa Mirosława Gałęskiego.

W publikacji znajdują się następujące rozdziały metodyczne:
Sztuka śpiewania dzieci i młodzieży – prof. Jadwiga Gałęska-Tritt
Rola nauczyciela śpiewu – dr Barbara Tritt
Rola rozśpiewania w zespole wokalnym
– dr Barbara Tritt

Informacje o autorach rozdziałów metodycznych:
Prof. Jadwiga Gałęska-Tritt
https://vocalart.pl/jadwiga-galeska-tritt/
https://vocalart.pl/metoda-prof-jadwigi-galeskiej-tritt/
http://metoda-jgt.tmscp.pl/
Dr Barbara Tritt
https://vocalart.pl/barbara-tritt/

Jerzy Młodziejowski urodził się 2 lutego 1909 roku w Łuhinkach na Wołyniu. Był pierworodnym synem utalentowanej aktorki sceny wilenskiej – Bronisławy Wojciechowskiej i Ludwika Młodziejowskiego – ziemianina zauroczonego muzyką przez matkę Walentynę, cenioną pianistkę; i teatrem – za sprawą wybitnych już wówczas dokonań scenicznych swej starszej siostry Nuny.
Jerzy Młodziejowski był jedną z najbardziej rozpoznawalnych, najbarwniejszych i oryginalnych postaci stolicy Wielkopolski drugiej połowy XX wielu. Absolwent legendarnej „Marynki” (kto nie z Poznania – niechaj sprawdzi cóż to znaczy), Uniwersytetu Poznańskiego (studia geograficzne ukończył w 1932 roku, a doktorat obronił tamże dwa lata później), tutejszego Konserwatorium Muzycznego, a także prywatnych studiów u Waleriana Bierdiajewa, wybitnego mistrza batuty.
Mówiono o Młodziejowskim: „najlepszy geograf wśród muzyków i muzyk wśród geografów”. Skrzypek, altowiolista   i dyrygent, kompozytor, animator życia muzycznego (nie tylko w Poznaniu), pisarz, dziennikarz, krytyk muzyczny, fotografik, radiowiec, prelegent i gawędziarz jakich mało, w młodości taternik, a potem wielki znawca i miłośnik Tatr, regularnie spędzający tam czas wakacyjny (stąd tytułowy ”włóczykij”).
Zmarł 7 maja 1985 roku. Pochowany został obok ukochanej Mamy Bronisławy, na poznańskim cmentarzu przy      ul. Lutyckiej.

„Włóczykije lubią śpiewać. Ponieważ autor jest „śpiewającym geografem”, wałęsa się po polskich i słowackich górach od wielu lat, lubi śpiewać w chórze i nie raz jeden – pamiętając o haśle Mieczysława Karłowicza „szanujcie ciszę i majestat gór” – śpiewał na wycieczce. Macie więc w tej książeczce cała masę piosenek. Kto nie zna nut, niech się bemolów i krzyżyków nie boi. Zawsze będą w wędrującej gromadce tacy, co te znaki głosem rozszyfrują. Teraz już chórek „włóczykijów” brzmi pięknie i … „po nocnej rosie płyń, dźwięczny głosie”. Piosenki są marszowe, pogodne, czasem żartobliwe, zdarzają się melancholijne. Jest sporo ludowych i popularnych w całej Polsce.
Niech ten zbiór będzie oddanym towarzyszem na szlaku wędrówki – od Rysów po Przylądek Rozewski, od mazurskich jezior po malowniczą Wielkopolskę, od Ziemi Lubuskiej po Wolin.” Jerzy Młodziejowski